Lichtjes in donkere dagen

Kerstsfeer

Ik houd van Kerst. Ik kan er niets anders van maken. Ik hou van de kneuterigheid, van de glitters, van de sfeer. Het begint sinds een paar jaar in november al, als mijn dochter en ik bedenken wat voor Advent kalender we voor elkaar gaan maken. Het is onze eigen, kleine traditie geworden. 24 creatieve knutsels waar we iedere dag iets in stoppen. Een gedichtje, een wens, een persoonlijke vraag. Af en toe een klein cadeautje, zoals een katten theelepeltje of een mooi kaarsje. Mijn dochter maakte gisteren haar advent open en daar zat een pakje kerstservetjes in met vosjes erop. Ze sprong een gat in de lucht, zo leuk vond ze dat. Ik glimlachte naar haar, maar van binnen voelde ik zoveel liefde.

Meeblerend en dansend op vrolijke kerstmuziek samen de kerstboom versieren is echt een feestje. Dit jaar hebben we het zelfs samen met opa en oma gedaan. Met een gezellig etentje erachteraan. Maar ik luister ook goed naar wat ik nodig heb en soms is het kerstboom versieren een mindful gebeuren. Dé kerstboom is een oude, Germaanse traditie, wat alles te maken heeft met de langste nacht, de donkerste tijden van het jaar. Dan steek ik wat kaarsen aan en versier ik in alle rust de kerstboom. Een meditatief en mindful gebeuren, tijd voor introspectie. Ik voel me dan meer geaard en ik slow down.

Gisteren voelde Kerstmis echt heel dichtbij. Met een groepje (Roemeense) vriendinnen kwamen wij bij elkaar om samen te koken en te bakken. De geuren en gezelligheid in de keuken brachten een gevoel van levendigheid en saamhorigheid. Hoeveel tijm doe je in de “sarmale”? Klop het eigeel met de suiker eerst, het eiwit klop je pas later.  Heb jij nog wat vanillesuiker voor mij? Recepten werden vergeleken. Verhalen werden rijkelijk gedeeld. De keuken was duidelijk niet gemaakt voor acht koks. Er was niet genoeg ruimte, niet genoeg bakjes, je moest op elkaar wachten. Een heerlijke chaos. Maar iedereen deed haar ding.

Kerstmis is voor mij een samensmelting van tradities. Want dat is het kerstfeest sowieso bij uitstek, een samensmelting van oeroude vieringen van de winterwende, oud- heidense gebruiken, de geboorte van Jezus en meer. Afgelopen nacht was ook de langste nacht, de donkerste dag. We gaan langzaamaan naar meer licht toe, maar dat duurt nog even. Over een paar dagen vieren we Kerst, en daar mogen een paar extra lichtjes bij. Op microniveau combineer ik zelf Roemeense met Nederlandse en zelfs Engelse tradities, wat goed en eigen voelt. Kaarsjes en lichtjes horen daar overal bij. 

Terwijl ik dit type luister ik naar het kerstalbum van Tori Amos (ja, een oud album) en heb ik net een stukje “cozonac” op, van gisteren zelfgebakken kerstbrood. Ik weet dat ik nog moet schoonmaken en mijn dochter wil nog koekjes bakken. Ik denk ook terug aan het jaar dat bijna voorbij is en aan wat er komend jaar gaat gebeuren. Maar ik verheug me op de stapel boeken en tijdschriften die ik ga lezen, de films die we gaan zien en de gluhwien. Max ligt opgerold in diepe slaap op de bank. Marley ligt daar niet ver vandaan. De lichtjes van de kerstboom schijnen door de kamer. Kerstmis is stiekem al een beetje begonnen.

______________________________________________________

Christmas feel

I love Christmas. I can’t help it. I love the cuddlyness, the glitter, the atmosphere. It strats already in November since a few years, when my daughter and I think about what kind of advent calendar we will make for each other. It has become our own little tradition. 24 creative crafts in which we put a little something  every day. A poem, a wish, a personal question. Occasionally a small gift, such as a cat teaspoon or a beautiful candle. My daughter opened her Advent yesterday and there was a package of Christmas napkins with foxes on it. She jumped with joy, she liked it so much. I smiled at her, feeling so much love inside.

Singing along and dancing to happy Christmas  songs decorating the Christmas tree together is a party. This year we even did it together with (grand)parents. With a nice dinner after it. But I also listen carefully to what I need and sometimes decorating the Christmas tree is a mindful event. The tree is an old Germanic tradition, which has everything to do with the longest night, the darkest times of the year. Then I light some candles and decorate the Christmas tree in peace. A meditative and mindful event, time for introspection. Doing this I feel more grounded and I slow down.

Yesterday Christmas felt really close. With a group of (Romanian) girlfriends we came together to cook and bake. The smells and cosiness in the kitchen brought a sense of liveliness and togetherness. How much thyme do you put in the “sarmale”? Beat the egg yolk with the sugar first, beat the egg whites later. Do you have any vanilla sugar for me? Recipes were compared. Stories were wholeheartly shared. The kitchen was clearly not made for eight chefs. There was not enough space, not enough containers, you had to wait for each other. A wonderful chaos. But everyone did her thing and it was just great.

For me, Christmas is a fusion of traditions. Because that is Christmas par excellence, a fusion of ancient celebrations of the winter solstice, ancient pagan customs, the birth of Jesus and more. Last night was also the longest night, the darkest day. We are slowly moving towards more light, but that will take a while. In a few days we will celebrate Christmas, and a few extra lights are welcomed. At the micro level I myself combine Romanian with Dutch and even English traditions, which feels good and personal. Candles and lights belong in all of those traditions.

While typing this, I listen to the Tori Amos Christmas album (yes, an old album) and I just finished a piece of “cozonac”, yesterday’s homemade Christmas bread. I know I still have to clean and my daughter wants to bake cookies. I am also looking back on this year and thinking of what lays ahead. But I’m looking forward to the pile of books and magazines I’m going to read, the movies we’re going to see, and the gluhwien. The lights of the Christmas tree shine through the room. Max is cureld up on the sofa, in deep sleep. Marley is not that far too. Christmas has already begun bit a bit.